سقوط مدافع عنوان قهرمانی و نرسیدن این تیم به جمع 4 تیم برتر جهان بدون شك نیازمند موشكافی و بررسی دقیق است.
شانزدهمین دوره رقابتهای والیبال قهرمانی نوجوانان جهان از 30 مرداد تا 8 شهریور به میزبانی كشور تونس برگزار شد. تیم ملی والیبال نوجوانان ایران با هدایت محمد وكیلی پس از كسب عنوان سومی مسابقات قهرمانی آسیا به عنوان مدافع عنوان قهرمانی جهان راهی این دوره از پیكارها شد.
كاروان والیبال ایران تقریباً یك هفته پیش از شروع رسمی مسابقات به تونس رفت تا در چند دیدار دوستانه با عنوان «جامجهانی كوچك» حضور پیدا كند. نوجوانان ایران در این بازیهای دوستانه تنها یك شكست را متحمل شدند و در نهایت عنوان نایب قهرمانی را به خود اختصاص دادند.
شاگردان محمد وكیلی در نخستین گام مقابل بلغارستان قرار گرفتند و با نتیجه 3 بر یك توانستند رقیب اروپایی خود را شكست دهند و در دومین دیدار خود به مصاف جمهوری چك رفتند و در عینناباوری با نتیجه 3 بر صفر مغلوب حریف خود شدند. كلمبیا سومین حریفی بود كه مقابل ایران قرار گرفت كه این بازی با نتیجه 3 بر یك به سود ایران خاتمه پیدا كرد. شاگردان وكیلی در آخرین بازی مرحله مقدماتی مقابل ایتالیا قرار گرفتند و با نتیجه 3 بر یك مغلوب حریف قدرتمند خود شدند.
نخستین بازی ایران در مرحله دوم این پیكارها مقابل كوبا انجام شد. كوبا در مرحله مقدماتی عملكرد بسیار خوبی داشت و كار برای شاگردان وكیلی سخت بود، اما ایران قاطعانه توانست حریف خود را شكست دهد و راهی مرحله بعدی بازیها شود. در مرحله یكچهارم نهایی تیم ایران مقابل روسیه قرار گرفت كه در این بازی روسها اجازه خودنمایی به ستارههای ایران ندادند و در نهایت بازی با نتیجه 3 بر یك به سود روسها خاتمه پیدا كرد.
نوجوانان ایران كه با میانگین قدی بالای 2 متر راهی پیكارها شده بودند و این موضوع یكی از فاكتورهای مثبت این تیم به شمار میرفت از رسیدن به جمع 4 تیم نهایی بازماندند و در ادامه برای كسب عنوان پنجمی تلاش كردند. ملیپوشان ایران در دیداری تكراری بلغارستان را شكست دادند تا برای كسب عنوان پنجمی در یك دیدار انتقامی مقابل ژاپن قرار بگیرند. ژاپن، قهرمان آسیا در این مسابقه نتوانست كاری از پیش ببرد و در نهایت شاگردان محمد وكیلی حریف آسیایی خود را شكست دادند و عنوان پنجمی را به خود اختصاص دادند.
كسب عنوان پنجمی توسط مدافع عنوان قهرمانی بدون شك میتواند یك «ناكامی» محسوب شود كه البته مسئولان فدراسیون والیبال در سایت فدراسیون هم به این موضوع اذعان كردهاند. پس از اینكه تیم نوجوانان مغلوب روسیه شد سایت فدراسیون با تیتر «ناكامی تیم نوجوانان ایران از رسیدن به جمع چهار تیم نهایی» خبر شكست شاگردان وكیلی را منتشر كرد تا عدم صعود مدافع عنوان قهرمانی به مرحله نیمهنهایی از دید فدراسیوننشینها هم یك ناكامی باشد.
برخیها یكی از دلایل ناكامی نوجوانان ایران در مسابقات جهانی را مصدومیت ناگهانی امیرحسین توخته، بازیكن باتجربه این تیم عنوان میكنند. هرچند كه این موضوع بسیار اهمیت دارد، اما بدون شك دلایل دیگری هم در كسب این نتایج نقش دارد. شاید یكی از عجیبترین اتفاقاتی كه برای تیم وكیلی رخ داد، تغییر پاسور تنها چند ساعت مانده به شروع مسابقات بود!
محمد وكیلی در همان زمان درخصوص اضافه شدن علیاصغر نبیزاده قبل از آغاز بازیها به اردوی تیم گفت: هر مربی و كادر فنی میتواند تا لحظه آخر از هر فرصتی برای تعویض بازیكنانش استفاده كند. در تهران امیرحسین تقوی و سهیل مسعود انتخاب كردیم، اما به نبیزاده هم گفتیم تمریناتش را در تهران ادامه دهد. تقوی بازیكن كم تجربهای است، لذا با توجه به سطح بالای مسابقات جهانی و مسابقاتی نظیر بازی با ایتالیا كه همگروه ما است و همچنین سطح توقع مردم از تیم مدافع عنوان قهرمانی تصمیم گرفتیم از نبیزاده استفاده كنیم.
اینكه كادر فنی یك تیم پس از ماهها تمرین و آنالیز نتوانسته بازیكنان مدنظرش را انتخاب كند بدون شك یك ضعف بزرگ محسوب میشود، سوالاتی هم وجود دارد كه سرپرست فدراسیون باید به آنها پاسخ دهد. چرا كادر فنی تیمی كه قهرمان جهان شد تغییر كرد و چرا ماساژور دوره گذشته به عنوان پزشك روی نیمكت حضور دارد و چرا مهران زارع، علیرضا طلوعكیان و علی دریابیگی به عنوان مربی و سرپرست در كنار تیم حضور ندارند؟ چرا بخشی از تمركز سرمربی در تمرینات روی آموزش فرزندش به عنوان آنالیزور بود؟ چرا برخی اختلافهای موجود در كادر فنی با حضور یك سرپرست قوی برطرف نشد؟ اهالی والیبال سوالات زیادی در ذهن خود دارند كه شاید اینها بخش كوچكی از سوالاتشان باشد.
شاید در رده نوجوانان كسب مدال در درجه دوم قرار داشته باشد و زمانی یك تیم موفق است كه بتواند استعدادها را كشف كرده و پرورش دهد، اما سقوط مدافع عنوان قهرمانی و نرسیدن این تیم به جمع 4 تیم برتر جهان بدون شك نیازمند موشكافی و بررسی دقیق است. بردیا سعادت، امیرحسین خانی، امیرحسین تقوی، علیاصغر نبیزاده، سهیل مسعود، مهران فیض امام دوست، مهدی جلوه، امیررضا سرلك، سجاد جلوداریان، امیرحسین توخته، امین خواجه خلیلی، عبدالمختار بوش و سهیل كمالآبادی ستارههایی هستند كه نباید ناامید شوند تا در آینده بیشتر نام آنها را بشنویم؛ البته در این بین كادر فنی و مسئولان فدراسیون هم وظایفی دارند كه اهالی این رشته امیدوارند آقایان هم به وظایف خود عمل كنند.
ردهبندی نهایی مسابقات به شرح زیر است:
1- ایتالیا
2- روسیه
3- آرژانتین
4- مصر
5- ایران
6- ژاپن
7- بلغارستان
8- بلاروس
9- برزیل
10- چك
11- كرهجنوبی
12- كوبا
13- آلمان
14- نیجریه
15- آمریكا
16- تایوان
17- تونس
18- مكزیك
19- دومینیكن
20- كلمبیا