به گزارش رادیو ورزش؛ حسین اجاقی، قهرمان ووشوی جهان در مورد زندگی ورزشی خود گفت: من ۲ برادر و ۱ خواهر دارم. پدرم ورزشكار بود و كشتی و ورزش باستانی كار می كرد. در خانه ما هر صبح ورزش صبحگاهی انجام می شد؛ سپس ما به مدرسه می رفتیم و پدرم به سر كار می رفت. وقتی ورزشكاران را روی سكوی قهرمانی می دیدم؛ حس عجیبی داشتم و احساس می كردم كه روزی من هم روی سكو خواهم رفت.
من و بردارم نزد ناصر نیك روش كه دوست پدرم و مربی كاراته بود؛ آموزش كاراته دیدیم. سپس كیك بوكسینگ را نزد فریدون مالكی تمرین كردیم و بعد وارد رشته ووشو شدیم.
سال ۷۶ مسابقات ووشو بصورت سازمان دهی شده برگزار شد. از باشگاه ما ۷ نفر در ۷ وزن مختلف شركت كردند. در این مسابقات بالای ۱۰۰۰ نفر شركت كردند. ما اول شدیم و به تیم ملی راه پیدا كردیم. آن زمان ۲۱ سال داشتم.
اجاقی درخصوص مدال های بین المللی كه كسب كرد؛ توضیح داد: بیش از ۱۴ سال عضو تیم ملی بودم. ۷ دوره مسابقه جهانی شركت كردم و ۳ طلا، ۲ نقره و ۱ برنز گرفتم. ۳ بار در جام جهانی شركت كردم و ۳ مدال طلا گرفتم. ۴ مدال طلا و ۱ نقره آسیایی دارم. در مجموع بیش از ۳۰ مدال كسب كرده ام. در كنار ورزش فقط تحصیل كردم و دكترای مدیریت ورزشی دارم.
هم اكنون نیز سرمربی تیم ملی ووشو هستم. كسی كه قدرت بدنی و تكنیك بالایی داشته باشد؛ شانس موفقیت زیادی برای قهرمانی دارد ولی اگر انسجام تیمی وجود نداشته باشد؛ موفقیت حاصل نمی شود.
وی درباره یكی از خاطرات ورزشی خود بیان كرد: زمانی كه برای مسابقات جهانی به ایتالیا اعزام می شدیم؛ در فرودگاه به مادرم گفتم كه تا همینجا كه رسیده ام؛ خوب است و راضی هستم. مادرم گفت "وقتی تا اینجا رسیده ای؛ از این به بعد هم می توانی ادامه دهی. هر كجا كه احساس كردی به شما سخت می گذرد و فشار زیاد است؛ یا علی بگو." در مسابقه فینال راند اول را باختم و باید دو راند بعدی را می بردم تا مدال طلا بگیرم. در زمان استراحت بعد از راند اول نه حرفی زدم و نه آبی خوردم و حتی محافظ دندانم را هم درنیاوردم و فقط یا علی زمزمه می كردم. در وسط راند دوم حریفم انصراف داد چون بریده بود و دیگر نمی توانست ادامه دهد.
برنامه یك فنجان چای داغ دوشنبه ۲۹ آبان كاری از گروه علوم ورزشی به تهیه كنندگی عبادالله رضایی و با اجرای مائده علاقمند پخش شد. این برنامه هر روز (بجز جمعه) ساعت ۱۳ به مدت ۳۰ دقیقه تقدیم شنوندگان رادیو ورزش می شود.