دعای هفتم صحیفه سجادیه
دعای امام زین العابدین علیه‌السلام برای رفع حوادث ناگوار و دشواری‌ها
هفتمین باب از صحیفه سجادیه دعا و ستایش امام زین العابدین (ع) در مقابل پروردگار الهی درخصوص رفع بلا، سختی و روی آوردن انده بر انسان ذكر شده است. در ادامه دعای هفتم صحیفه سجادیه را می خوانیم و می شنویم.
یَا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَكَارِهِ وَ یَا مَنْ یَفْثَأُ بِهِ حَدُّ الشَّدَائِدِ وَ یَا مَنْ یُلْتَمَسُ مِنْهُ الْمَخْرَجُ إِلَى رَوْحِ الْفَرَجِ
اى خداوندى كه گره كارهاى فرو بسته به تو گشوده مىشود و سختیها به تو آسان مى گردد، اى خداوندى كه از تو خواهند رهایى از تنگناها را
ذَلَّتْ لِقُدْرَتِكَ الصِّعَابُ وَ تَسَبَّبَتْ بِلُطْفِكَ الْأَسْبَابُ وَ جَرَى بِقُدرَتِكَ الْقَضَاءُ وَ مَضَتْ عَلَى إِرَادَتِكَ الْأَشْیَاءُ
و یافتن آسودگى را به قدرت تو دشوارى خوارمایه گردد و به لطف تو اسباب كارها ساخته آید. قضا به قدرت تو جارى است و هر چیزى بر وفق اراده تو پدید آمده است:
فَهِیَ بِمَشِیَّتِكَ دُونَ قَوْلِكَ مُؤْتَمِرَةٌ وَ بِإِرَادَتِكَ دُونَ نَهْیِكَ مُنْزَجِرَةٌ
به مشیت تو فرمانبر است و به گفتار آمرانهاش نیاز نیست، به اراده تو بازداشتنى است و به گفتار بازدارندهاش نیاز نیست.
أَنْتَ الْمَدْعُوُّ لِلْمُهِمَّاتِ وَ أَنْتَ الْمَفْزَعُ فِی الْمُلِمَّاتِ لاَ یَنْدَفِعُ مِنْهَا إِلاَّ مَا دَفَعْتَ وَ لاَ یَنْكَشِفُ مِنْهَا إِلاَّ مَا كَشَفْتَ
تویى آن كه در مهمات بخوانند و در سختیها به او پناه جویند. هیچ بلایى از سرما نرود جز آنكه تواش برانى و هیچ اندوهى از دل ما رخت نبندد مگر آنكه تواش از میان بردارى.
وَ قَدْ نَزَلَ بِی یَا رَبِّ مَا قَدْ تَكَأَّدَنِی ثِقْلُهُ وَ أَلَمَّ بِی مَا قَدْ بَهَظَنِی حَمْلُهُ
اى پروردگار من، بر من محنتى رسیده كه بار گرانش مرا از پاى در آورده است و به رنجى در افتاده ام كه بر خود هموار نتوانم كرد.
وَ بِقُدْرَتِكَ أَوْرَدْتَهُ عَلَیَّ وَ بِسُلْطَانِكَ وَجَّهْتَهُ إِلَیَ
تو خود به قدرت خویش آن محنت و رنج بر من وارد آورده اى و به سوى من روانه داشته اى.
فَلاَ مُصْدِرَ لِمَا أَوْرَدْتَ وَ لاَ صَارِفَ لِمَا وَجَّهْتَ وَ لاَ فَاتِحَ لِمَا أَغْلَقْتَ وَ لاَ مُغْلِقَ لِمَا فَتَحْتَ
آنچه را تو وارد آورده اى كس بازگرداندن نتواند و آنچه را تو روانه داشته اى كس دفع نتواند و آن در را كه تو بسته اى كس گشادن نتواند و آن در را كه تو گشاده اى كس بستن نتواند.
وَ لاَ مُیَسِّرَ لِمَا عَسَّرْتَ وَ لاَ نَاصِرَ لِمَنْ خَذَلْتَ
چون كسى را به رنج افكنى كس راحتش نرساند و چون كسى را خوار دارى كس عزیز نگرداند.
فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ افْتَحْ لِی یَا رَبِّ بَابَ الْفَرَجِ بِطَوْلِكَ وَ اكْسِرْ عَنِّی سُلْطَانَ الْهَمِّ بِحَوْلِكَ
پس درود بفرست بر محمد و خاندانش. اى پروردگار من، به فضل خویش در آسایش بر من بگشاى و به قدرت خویش سطوت اندوه را بر من بشكن
وَ أَنِلْنِی حُسْنَ النَّظَرِ فِیمَا شَكَوْتُ وَ أَذِقْنِی حَلاَوَةَ الصُّنْعِ فِیمَا سَأَلْتُ
و در آنچه زبان شكایت گشوده ام به رحمت نظر كن و مرا حلاوت استجابت در هر چه خواسته ام بچشان
وَ هَبْ لِی مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً وَ فَرَجاً هَنِیئاً وَ اجْعَلْ لِی مِنْ عِنْدِكَ مَخْرَجاً وَحِیّاً
و از نزد خویش رحمتى و گشایشى خوشگوار بر من ارزانى دار و راه رهایى در پیش پاى من بگشاى.
وَ لاَ تَشْغَلْنِی بِالاِهْتِمَامِ عَنْ تَعَاهُدِ فُرُوضِكَ وَ اسْتِعْمَالِ سُنَّتِكَ
چنان مكن كه به سبب اندوه از انجام دادن فرایض و مستحبات تو بازمانم،
فَقَدْ ضِقْتُ لِمَا نَزَلَ بِی یَا رَبِّ ذَرْعاً وَ امْتَلَأْتُ بِحَمْلِ مَا حَدَثَ عَلَیَّ هَمّاً وَ أَنْتَ الْقَادِرُ عَلَى كَشْفِ مَا مُنِیتُ بِهِ
كه من اى پروردگار، در برابر این محنت كه بر من وارد آمده بىطاقتم و پیمانه شكیباییم از آن اندوه كه نصیب من گردیده اینك لبریز است. تنها تویى كه توانى آن اندوه را از میان بردارى
وَ دَفْعِ مَا وَقَعْتُ فِیهِ فَافْعَلْ بِی ذَلِكَ وَ إِنْ لَمْ أَسْتَوْجِبْهُ مِنْكَ یَا ذَا الْعَرْشِ الْعَظِیمِ
و آن بلا را كه بدان گرفتار آمده ام دفع كنى. پس مرا از بند بلا وارهان اگر چه شایسته آن نباشم. یا ذا العرش العظیم.